Σπαστικό συνήθειο

Έχω ένα πρίχτικο συνήθειο που το προσέχω ιδιαίτερα την εξεταστική περίοδο. Άμα θκιαβάζω τζαι σηκωστώ να πάω κάπου για οποιονδήποτε λόγο, πέρνω μαζί μου τζαι την πέννα μου. Όταν εννά πάω πίσω στο θκιάβασμα όμως ξιχάννω να την πιάσω τζαι, ως αποτέλεσμα, χάννω την πέννα μου τζαι γυρέφκω την παντού μες το σπίτι, τζαι γεμώννει ο τόπος πέννες.

According to Carlin, when I get to heaven I'm gonna be given a bunch of my pens back.

Φιλοσοφίες

Πρόσφατα είχα μια κάπως προσωπική συζήτηση με μια φίλη. Εσυζητήσαμε για της ζωές μας τζαι πόσο γλήορα ούλλα αλλάσσουν μέσα στα εφηβικά χρόνια. Εσυνειδητοποίησα ότι μέσα στα τελευταία 4 περίπου χρόνια αν και εξωτερικά έμεινα ακριβώς η ίδια, είμαι εντελώς διαφορετικό άτομο, αγνώριστη. Εν ξέρω αν οι αλλαγές εν προς το καλλύτερο, θέλω να ελπίζω πως ένει.
Η πιο τεράστια ψυχολογική αλλαγή όμως θα έλεγα ότι έγινε μέσα στον τελευταίο χρόνο. Άρχισα να κάμνω τζείνο που μου έλεε η Πρας εψές... να σταματήσω να ασχολούμαι με άτομα που εν τους αξίζει. Ο σεβασμός εν κάτι που κερδίζεται, όι κάτι που θα έχει κάποιος μόνο τζαι μόνο επειδή εν πιο μεγάλος ή βρισκεται σε μια υψηλότερη θέση που μένα. Επίσης μέσα στην τελευταία χρονιά άρχισα να αποκτώ λίιν αυτοπεποίθηση, καινούρια λέξη για μένα. Πάντα υποβάθμιζα τον εαυτό μου τζαι εφοούμουν to stand up for myself. Προσπαθώ να αλλάξω τούτο το πράμα.

Πεεε έκατσα τζαι φιλοσοφώ ενώ έχω τόσα θκιαβάσματα! Εξετάσεις σε μια εβδομάδα γιούπι!

CERN

Επήαμε 4 μέρες/3 νύχτες Ελβετία με το σχολείο για να επισκευτούμε το CERN.
Ήταν πολλά ωραία εμπειρία κυρίως επειδή εσυνδίαζε 2 πράματα που μου αρέσκουν πολλά: φυσική τζαι παρέα. Έμαθα πολλά καινούρια πράματα τζαι εκίνησε μου το ενδιαφέρον ακόμα παραπάνω για την φυσική. Θα 'θελα πάρα πολλά μια μέρα να εδούλευκα τζαι ΄γω τζαμαί, η κάπου παρόμοια.
Τζείνο που βρίσκω πιο fascinating που ούλλα πάντως εν το γεγονός ότι ξέρουμε τόσα λλία για το σύμπαν, τζαι ότι υπάρχουν τόσα πράματα εκεί έξω που εν μπορούμε καν να φανταστούμε.
Είμαστε τόσο μικροί. Απίστευτα μικροί. Εν μπορούμε να φανταστούμε πόσο. Ο ανθρώπινος νους εν μπορει καν να φανταστεί το άπειρο, τζαι το σύμπαν εν άπειρο. Δηλαδή εμείς είμαστε ένα τίποτε.
It really makes me think.

Πέρσοναλ

Πάντα ήμουν μοναχική. Θυμούμαι τον εαυτό μου που μιτσιά να μεν ένει πολλά κοινωνικός, να στρέφεται συνέχεια στην απομόνωση.
Εξεκίνησα το δημοτικό χωρίς να ξέρω κανένα στο καινούριο μου σχολείο, ενώ οι παραπάνω εγνωρίζουνταν μεταξύ τους επειδή επηαίναν μαζί προδημοτική. Ως αποτέλεσμα, έκαμα αρκετό τζαιρό (κανένα-θκυό χρόνια) να κάμω φίλους, τζαι τα διαλείμματα έκαμνα παρέα με την νοσοκόμα του σχολείου (η Ξιππασμένη περιπαίζει με μέχρι σήμερα!). Έκαμα μια φίλη, εν θυμούμαι πότε, πρέπει να ΄ταν δευτέρα δημοτικού, με την οποία είμαστε ακόμα φίλες αλλά όι στενές. Τέλος πάντων, παρέες έκαμα διάφορες αλλά στο τέλος ένας άνθρωπος έμεινε που, έστω τζαι αν είμαστε αρκετά διαφορετικοί, εν φίλος μου μέχρι σήμερα (8 περίπου χρόνια μετά). Είμαι πολλά τυχερή που τον έχω τζαι επεράσαμε πολλά μαζί. Κάμνω παρέα με ακόμα δύο κορούες, αλλά εν είμαστε στενές τζαι ευρύτερη παρέα για να φκαίνω έξω εν έχω.

Τελευταία κοινωνικοποιούμαι όμως λλίο παραπάνω, τζαι αρέσκει μου. Φυσικά ακόμα αρέσκει μου τζαι η μοναξιά αλλά εν τζαι η παρέα καλή, εν ξέρω πως να το εκφράσω, κάμνει με να νιώθω ωραία.

Νιώθω ότι τα τελευταία χρόνια εν εζούσα την ζωή μου, ίσως ήταν η εφηβεία τζαι οι ορμόνες και λοιπά, αλλά εν επερνούσα ιδιαίτερα καλά. Φέτος νομίζω άρκεψα να γίνουμαι πραγματικά χαρούμενη. Άρκεψα να γνωρίζω τον εαυτό μου, τζαι επιτέλους να μ'αρεσκει τούτος ο άνθρωπος που γνωρίζω. Πάντα εκολλούσα στις ατέλειες μου (τζαι ακόμα κάμνω το σε αρκετά μεγάλο βαθμό) αλλα άρκεψα να κοιτάζω τζαι τα καλά μου, τζαι να είμαι περήφανη για το ποιά είμαι τζαι για τον νουν που κουβαλώ. Ίσως παλία να ήταν σύνδρομο κατωτερώτητας που είχα, η απλά έλλειψη αυτοπεποίθησης. Ό,τι τζαι να ταν άρκεψα να το αλλάσω, one day at a time.

Τωρά γιατί τα γράφω τούτα ούλλα;
Ένιξερω. Απλά ένιωσα την ανάγκη να τα πω. Είπα τα λλίο συγχυσμένα, αλλά έτσι μου εφκήκαν!
Καλό απόγευμα σε όλους :)